Αντώνης Πετρόπουλος: Ο Πετρο-goal "σκοράρει" με συνέντευξη εφ'όλης της ύλης!

Μια ακόμα σημαντική στιγμή για το Ξεπέρασέ τους και μεγάλη τιμή για μένα προσωπικά η σημερινή συνέντευξη με τον Αντώνη Πετρόπουλο που επέστρεψε εκεί από όπου ξεκίνησε, στο Αιγάλεω. Με τον Πετρο-γκολ όπως τον έχει βαφτίσει ο κόσμος είχαμε μια άκρως ενδιαφέρουσα και αποκλειστική συνέντευξη, καθώς συζητήσαμε για όλα όσα έζησε στον Παναθηναϊκό με το νταμπλ το 2010, την αγάπη του για το τριφύλλι, τα δύσκολα χρόνια στην ΑΕΚ αλλά την αναγνώριση από την Original, τα χρόνια του στον ΟΦΗ, τον Απόλλων Σμύρνης, το εξωτερικό και όλα όσα έζησε στις χαμηλότερες κατηγορίες καθώς πέρυσι αναδείχθηκε πρωταθλητής με τον Ασπρόπυργο και πήρε την άνοδο στην Football League. Πλέον βρίσκεται ως αρχηγός στο Αιγάλεω εκεί από όπου ξεκίνησε. Ο Πετρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Ιανουαρίου του 1986 και έχει αγωνιστεί σε (Αιγάεω,Παναθηναϊκό,ΟΦΗ,ΑΕΚ,Απόλλων Σμύρνης,Καλλονή, Μπάρι,Δόξα Δράμας, Πλατανιά,Ασπρόπυργο και Αιγάλεω.

Πολλά χρόνια πίσω σε γυρίζει η επιστροφή στο Αιγάλεω, νιώθεις σαν επιστροφή στο σπίτι σου; Πως το βρήκες το Αιγάλεω μετά από 12 χρόνια;

Από το Αιγάλεω ξεκίνησα την ποδοσφαιρική μου καριέρα και ανδρώθηκα ποδοσφαιρικά. Είμαι πολύ χαρούμενος που γύρισα εδώ καθώς με τη νέα διοίκηση του κυρίου Παλτόγλου έχει αλλάξει η ομάδα προς το καλύτερο και έχει και ολόκληρο team ο κύριος Δημητρίου που εργάζεται σκληρά μαζί με τους συνεργάτες του. Εμείς από την πλευρά μας θα πάμε προσπαθήσουμε να πάμε το Αιγάλεω ψηλά. Όπως ξέρεις η ομάδα έχει παίξει και Ευρώπη, έχει ιστορία και θεωρώ επειδή βρίσκεται στην Αθήνα, έχει κόσμο και πρέπει να στηριχθεί. Οι άνθρωποι που είναι εκεί την αγαπάνε την ομάδα και προσπαθούν για το καλύτερο. Εγώ μπήκα 17 χρονών στην ομάδα και έπαιζα στην Α Εθνική με σπουδαίους συμπαίκτες όπως ο Σκοπελίτης, ο Αλεξόπουλος, ο Μπάρκογλου κ.α. Έχω ανεβάσει ομάδες, οπότε ξέρω τη συνταγή και ελπίζω να βοηθήσω την ομάδα να ανέβει κατηγορία. Στη χρονιά που θα ξεκινήσει με το Αιγάλεω θα πρωταγωνιστήσουμε και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ μαζί με την οικογένεια Παλτόγλου που προσπαθεί για το καλύτερο.

Θα πιαστώ από αυτή τη "συνταγή" που λες. Πήγες στον Ασπρόπυργο, που ήταν αουτσάιντερ και τελικά σήκωσες το πρωτάθλημα. Είναι τονωτικό να σηκώνεις πρωτάθλημα ακόμα και στις χαμηλότερες κατηγορίες; Τελικά η επιλογή σου βγήκε σε καλό!

Ο πρωταθλητισμός είναι πάντα πρωταθλητισμός. Εγώ από μικρή ηλικία έμαθα να πρωταγωνιστώ και έμαθα να δουλεύω για αυτό. Πέρυσι γενικώς ήταν μια περίεργη χρονιά γιατί είχα συμφωνήσει με τη Λαμία αλλά τελικά ναυάγησε ενώ είχαμε προχωρήσει με συμβόλαια, και από την superleague βρέθηκα για πρώτη φορά 6 μήνες χωρίς ομάδα. Να ξέρεις πως στα 32 σου έχεις ομάδα Α Εθνικής και τελικά να μην έχεις τίποτα ήταν δύσκολη χρονιά. Εκεί ήρθε η προοπτική από τον Ασπρόπυργο που είχε καλό project και μου έκαναν καλή πρόταση. Κάναμε αυτό που έπρεπε να κάνουμε και τελικά πήραμε το πρωτάθλημα. Αυτή η επιλογή βγήκε σε καλό όντως γιατί ήταν ρίσκο. Αλλά πετύχαμε το ακατόρθωτο με δέκα βαθμούς πίσω, βγήκαμε μπροστά από την Καλαμάτα.

Πιστεύεις η αναδιάρθρωση θα φέρει θετικά αποτελέσματα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο;

Εμένα μου αρέσει πολύ αυτό που πάνε να κάνουνε. Πιστεύω θα φέρει περισσότερα έσοδα στις χαμηλότερες κατηγορίες που τα έχουν ανάγκη και φυσικά στην superleague 1. Τώρα δεν θα υπάρξουν οι ομάδες που δεν συμπλήρωναν ενδεκάδες που δεν είχαν πούλμαν να πάνε. Τώρα έχει δυνατές ομάδες η football league και γίνεται για το καλό του ποδοσφαίρου αυτή η αλλαγή. Κοιτάξτε ποιες ομάδες είναι πλέον στην κατηγορία και θα καταλάβετε. Είναι Αιγάλεω, Ολυμπιακός Βόλου, Καλαμάτα, Ιωνικός που ήταν Α Εθνική. Ενώ και η superleague 1 δυναμώνει καθώς έχει λιγότερες ομάδες. Πρέπει να προωθήσουμε το προϊόν λίγο καλύτερα. Το σίγουρο είναι πως θα δούμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα με πολλά γκολ και θέαμα.

Έφυγες για το εξωτερικό σε μεγάλη ηλικία. Γιατί δεν το επέλεξες νωρίτερα αυτό; Τι αποκόμισες από αυτή την εμπειρία;

Επεδίωξα πιο πριν να φύγω αλλά δεν έγινε. Πήγα στα 29 στην Ιταλία στο Μπάρι στη serie B που ήταν ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα. Οι πρώτοι 3 ανέβαιναν κατηγορία, εμείς είχαμε βγει 4η θέση. Ήρθε μια πρόταση από την Α Εθνική Βελγίου αλλά επέλεξα χαμηλότερη κατηγορία στην Ιταλία. Το Μπάρι και η Ιταλία ήταν ένα σημαντικό σχολείο. Το Μπάρι εξάλλου ήταν το μοναδικό γήπεδο μετά από αυτό της Γιουβέντους που γέμιζε για πλάκα 45-50.000 γήπεδο. Το πιο σημαντικό για να καταλάβεις το προϊόν πως το προσέχουν, εμείς σαν δεύτερη κατηγορία, και το Μπάρι που είναι καλή ομάδα, έπαιρνε 7 εκατομμύρια τηλεοπτικά. Ενώ στην Ελλάδα πάνω από 500-600 χιλιάδες δεν παίρνουν.

Έρχεται η επιλογή να πας στον Παναθηναϊκό. Θέλω να μου περιγράψεις πως ένιωσες όταν μπήκες στην προετοιμασία και περιμένεις να πάρεις την ευκαιρία σου, και όταν η ευκαιρία ήρθε. Και όλα αυτά για την ομάδα της καρδιάς σου.

Όπως είπες και εσύ ήμουν πολύ τυχερός που πήγα στην ομάδα που υποστήριζα από μικρός. Ο τότε πρόεδρος θα με έκλεινε στον Πανιώνιο, αλλά με τη βοήθεια του μάνατζερ μου του Γιάννη του Γλυκού, έκλεισε η μεταγραφή μου στον Παναθηναϊκό. Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Η πρώτη φορά που πέρασα τις πόρτες τις Παιανίας ήταν πραγματικά όνειρο. Με υποδέχτηκαν εκεί ο Φύσσας, ο Γκούμας, ο Καραγκούνης σε ένα πολύ καλό κλίμα. Έφυγα 6 μήνες δανεικός στον ΟΦΗ, πέτυχα κάποια γκολ και σώθηκε η ομάδα και γύρισα μετά στην ομάδα με την πολυμετοχικότητα. Ο Βαρδινογιάννης έβαλε πολλά εκατομμύρια και έφερε σπουδαίους παίκτες. Τότε ήμουν πολύ τυχερός καθώς βρέθηκα μαζί με ονόματα του 2004 (Καραγκούνης,Κατσουράνης, Σεϊταρίδης) και με πολλούς παίκτες αξίας. Ντρεπόσουν να κάνεις λάθος κοντρόλ. Στο ντεμπούτο μου με τον Θρασύμβουλο στο (0-0) μπαίνω και βάζω δύο γκολ και κερδίζουμε το ματς. Ρώτησα τότε τον Δημήτρη τον Σαλπιγγίδη και μου είπε να πιστέψω στον εαυτό μου και μου μίλησε όμορφα και ξεμπλοκαρίστηκα και όντως με βοήθησε και πέτυχα τα γκολ. Εκείνο το βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ ήταν σαν όνειρο.

Στον ΟΦΗ έζησες δυνατές στιγμές. Πώς ήταν αυτή η επιλογή; Θέλω να μου κάνεις περιγραφή του ανθρώπου και προπονητή Gattuso αλλά και τη συγκλονιστική στιγμή που έτρεξε να σε αγκαλιάσει όταν πέτυχες το γκολ σωτηρίας.

Ο ΟΦΗ είναι μια μεγάλη ομάδα, με κόσμο, με δικό του προπονητικό κέντρο, με πολύ κόσμο και θεωρώ τα επόμενα χρόνια θα πρωταγωνιστήσει. Εγώ πέρασα όμορφα και τις δύο χρονιές. Από τον ΟΦΗ μου μένουν μόνο καλές στιγμές παρόλο που έχω χάσει χρήματα και δεν τα διεκδίκησα. Όσο για τον Γκατούζο θα σου πω μια ιστορία. Ήμουν στην Πάρο, και με παίρνουν από Ιταλικό νούμερο και νόμιζα θα είναι κάποια πρόταση. Το σηκώνω και μου λένε: "hey i'm Jennaro Gattuso". Έπαθα σοκ! Μου είπε ότι με ήθελε στην ομάδα. Τα πράγματα ήταν δύσκολα τότε, αλλά όταν σε καλεί ο Γκατούζο δεν μπορείς να αρνηθείς. Ενώ πάντα είχα στο μυαλό μου πως πέρασα καλά χρόνια και ο κόσμος με αναγνωρίζει για την προσπάθεια μου. Ο Γκατούζο σε αυτό το διάστημα που ο ΟΦΗ πέρασε δύσκολα και διαλύθηκε, προσπάθησε πολύ. Σαν άνθρωπος είναι τεράστιος σαν μέγεθος και προσωπικότητα. Ήταν άνθρωπος που ήθελε από τότε να πετύχει σαν προπονητής και έδωσε πολλά στους νέους για να βοηθήσει. Η στιγμή του γκολ στο τέλος με τον Παναιτωλικό ήταν απίστευτη και αυτή του η αντίδραση να τρέξει να με αγκαλιάσει ήταν όλη του η πίεση.

Θα σε πάω στο ζενίθ της καριέρας σου, την έξοδο στο champions league και φυσικά το ντάμπλ με τον Παναθηναϊκό. Υπάρχει συνταγή για να το πάρεις ή ισχύει από την το κλασικό "παιχνίδι με παιχνίδι" και το βλέπεις στην πορεία;

Το πιο βασικό είναι η ομάδα να έχει υγεία. Ο Παναθηναϊκό τότε είχε 6 χρόνια να πάρει πρωτάθλημα. Αυτές οι ομάδες τρέφονται από τρόπαια και επιτυχίες. Οι μεγάλες ομάδες αυτό έχουν. Η διοίκηση πήρε παίκτες και είχαμε δυο ενδεκάδες. Υπήρχαν μεγάλα συμβόλαια και είχε κορμό. Το κάθε πρωτάθλημα έρχεται όταν κάνεις συνολικά ένα καλό γκρούπ. Όλα στον Παναθηναϊκό λειτουργούσαν σε υψηλό επίπεδο. Σε εκείνο το πρωτάθλημα είχαμε χάσει τα δυο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και από ΠΑΟΚ την Τούμπα μόνο. Βασικό ρόλο παίζουν τα μικρά ματς, αυτά δίνουν το πρωτάθλημα.

Με αφορμή το φετινό νταμπλ που πέτυχε ο ΠΑΟΚ, και μάλιστα αήττητος κάτι που δεν έχει ξαναγίνει. Βλέπεις κοινά στοιχεία με τον νταμπλούχο Πανθηναϊκό το 2010;

Ήταν αναμενόμενο να συμβεί. Ο ΠΑΟΚ τα προηγούμενα χρόνια ταλαιπωρήθηκε από διοικήσεις αλλά πλέον έχει αλλάξει επίπεδο. Έχει μια ισχυρή διοίκηση, σαν κολόνα και βάζει πολλά λεφτά και βελτιώνει την ομάδα σε όλα τα επίπεδα. Άξιζε να πάρει το νταμπλ έπαιξε πολύ ωραία μπάλα. Φαινόταν πως θα το σηκώσει γιατί είχε πολύ δίψα να το κατακτήσει. Είχε σίγουρα καλό οικογενειακό κλίμα στα αποδυτήρια, είχε μεγάλους παίκτες. Η διαφορά με τον νταμπλούχο Παναθηναϊκό ήταν πως είχε πιο πολύ το Ελληνικό το στοιχείο. Κατά τα άλλα έχουν πολλά στοιχεία κοινά οι δύο ομάδες. Θεωρώ τα επόμενα χρόνια πρωταγωνιστήσει και στην Ευρώπη. Είδαμε τί έγινε με τον Άγιαξ.

Στον Παναθηναϊκό του τώρα, επί Δώνη έχει πάλι Ελληνικό στοιχείο, με νέα διαμαντάκια από τις ακαδημίες αλλά αυτή τη φορά από ανάγκη. Γενικώς όμως σαν σύλλογος είχε το ελληνικό στοιχείο. Αυτό το μοτίβο πρέπει να το ακολουθήσουν και ομάδες που δεν έχουν οικονομικά προβλήματα πιστεύεις;

Ο Παναθηναϊκός είχε την ανάγκη και το έκανε τώρα. Όμως η αλήθεια είναι πως πάντα το έκανε, και όπως λες και εσύ έβγαζε και παιδιά από τις ακαδημίες και τώρα το κάνει μαζικά. Το έχει στο dna του θα έλεγα αυτό με το Ελληνικό στοιχείο. Βγήκαν πολλοί παίκτες από τις ακαδημίες και όταν δεν είχε πρόβλημα ο Παναθηναϊκός επί Βαρδινογιάννη αλλά το έκανε. Με Μπασινά, Καπίνο, Νίνη και άλλους. Σίγουρα δεν μπορούν όλοι από τις ακαδημίες να παίξουν στον Παναθηναϊκό τον ΠΑΟΚ, τον Ολυμπιακό την ΑΕΚ αλλά υπάρχουν παίκτες που μπορούν. Δεν γίνεται τόσο συχνά επειδή αυτές οι μεγάλες ομάδες, δεν μπορούν να περιμένουν τον κάθε 18χρονο να είναι έτοιμος την ώρα που έχουν στόχο τους τίτλους. Ο κ. Νταμπίζας και ο κ. Δώνης κάνουν πολύ καλή δουλειά.

Από την κορυφή της καριέρας σου στο τριφύλλι, στις κατώτερες κατηγορίες. Οι γνωριμίες και οι φιλίες άλλαξαν τώρα που δεν είσαι στο ίδιο επίπεδο με την ίδια προβολή; Σε έκαναν πέρα ή δεν άλλαξε κάτι;

Εγώ είμαι και ένας δυνατός χαρακτήρας και για μένα δεν άλλαξε κάτι. Σε αυτή τη καριέρα που έκανα, που άλλος θα την χαρακτήριζε μεγάλη ή μέτρια, γνώρισα άτομα που είμαστε φίλοι ακόμα. Αλήθεια είναι πως αλλιώς είναι να παίζεις στον Παναθηναϊκό αλλιώς στις χαμηλότερες κατηγορίες. Αλλά εγώ έχω τους ίδιους κολλητούς, την ίδια γυναίκα από όταν ήμουν 21 χρονών. Δηλαδή με τον Μπάρκογλου τον Σκοπελίτη, τον Αλεξόπουλο, τον Καραγκούνη και πολλούς ακόμα. Σε άλλους αλλάζει σε μένα δεν έγινε.

Κεφάλαιο Απόλλων Σμύρνης. Τον έζησες σε δύο στιγμές. Τη μια δύσκολη, την άλλη ως πρωταθλητής δεύτερης Εθνικής. Τι κρατάς από αυτή την περίοδο;

Την πρώτη φορά ήταν όλα καταπληκτικά με έναν άνθρωπο που αγαπούσε πολύ την ομάδα και από τα τοπικά την πήγε Α Εθνική. Υπήρχε πολύ οικογενειακό κλίμα. Ήταν μια παραγωγική χρονιά για μένα με αρκετά γκολ. Τα έβαλε με το σύστημα και έπεσε κατηγορία και το πλήρωσε. Έπεσε η ομάδα με 36 βαθμούς, δεν έχει ξαναγίνει αυτό ποτέ. Δεν είμαι αρμόδιος να κρίνω τα εξωαγωνιστικά αλλά υπήρχε σίγουρα η ένταση με άλλους προέδρους. Χτύπησε γροθιά στο μαχαίρι ο Σταμάτης Βελλής. Αν τότε δεν είχε πέσει η ομάδα, μπορεί να ήταν στη θέση του Ατρομήτου σήμερα. Έπεσε όπως έπεσε αλλά ήρθε ο κύριος Μονεμβασιώτης που έκανε εξαιρετική δουλειά και πλήρωνε στην ώρα του. Δεν είχε οικονομικό πρόβλημα η ομάδα και αυτό ήταν σπάνιο. Στη δεύτερη θητεία μου εκεί ανεβήκαμε στην Α Εθνική με τη διοίκηση μαζί.

Κεφάλαιο Εθνική Ελλάδος. Έδειχνε πως μπορεί να γίνει η αλλαγή τώρα. Υπάρχουν πολλά χρόνια που δεν βλέπετε η Εθνική, γιατί σου προκαλεί αποστροφή. Τί φταίει; Βάζουν τον εαυτό τους πάνω από την Εθνική;

Κοίτα η Εθνική Ελλάδος ήταν μια ομάδα με συγκεκριμένα πρόσωπα και ο κόσμος συνήθισε με αυτούς. Με άτομα που ήταν μεγάλες προσωπικότητες (Καραγκούνης, Ζαγοράκης). Ουσιαστικά ήταν ένα κλειστό club που γινόντουσαν μικροαλλαγές μόνο. Το κατέκριναν πολλοί αυτό, αλλά ήταν επιτυχία. Εγώ κλήθηκα αλλά είχα μπροστά το Σαμαρά, τον Γκέκα και τον Σαλπιγγίδη. Πάντως μας χρειάζεται η Εθνική ομάδα γιατί μας έχει δώσει πολλές χαρές. Δεν δίνεται να παίζουν τόσοι παίκτες στο εξωτερικό και να μην μπορούμε να βρούμε μια λύση. Επειδή έχω σχέσεις με διεθνείς και συζητούσαμε για την Εθνική, αυτό με τον εαυτό πάνω από το εθνόσημο δεν συμβαίνει. Δεν έχουν την ανάγκη να το κάνουν αυτό. Αν το έκαναν αυτό δεν θα ήθελαν να έρθουν στην Εθνική. Υπάρχει ταλέντο στην Ελλάδα, αλλά θέλει να βρεθεί η μαγιά ξανά. Έχουμε πολύ ταλέντο αλλά δεν φτάνει. Οι παίκτες στην ηλικία των 10-12 σε Ιταλία και Βέλγιο ας πούμε μαθαίνουν τακτική και πράγματα όπως το να μαρκάρεις και να κλείνεις προς τα μέσα, την ώρα που εδώ φτάνεις 18-20 χρονών για να συμβεί. Είναι λάθος λίγο από την αρχή. Τώρα όμως γίνεται καλή δουλειά στους νέους. Και ευτυχώς πηγαίνουν παλιοί παίκτες κοντά στην Εθνική να μεταφέρουν τις εμπειρίες τους.

Πάμε στην δύσκολη περίοδο της ΑΕΚ την οποία την έζησες για δύο χρόνια. Βοήθησες πολύ και το αναγνώρισε ο κόσμος. Πως το έζησες εσύ από μέσα και κυρίως το match ζωής και θανάτου με τον Πανθρακικό;

Η ΑΕΚ ήταν ένα μπερδεμένο κεφάλαιο. Όταν έφτασε η σεζόν εκείνη ήταν να πάω στον Αστέρα Τρίπολης που στόχευε ψηλά και ήταν νοικοκυρεμένος σύλλογος. Ήξερα την κατάσταση στην ΑΕΚ η οποία μπορούσε να πάρει μόνο ένα παίκτη άνω των 24 και με πήρανε τηλέφωνο να είμαι εγώ αυτός. Δεν πίστευα ούτε μια στο εκατομμύριο πως θα πέσει. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου είχες πως είναι ΑΕΚ δεν θα πέσει. Πήγα και μου βγήκαν τα ματς έδωσα 110% και από τελευταίοι ανεβήκαμε 5-6 θέσεις με γκολ που πέτυχα. Ήμασταν με μικρούς και υπήρχαν προβλήματα. Μετά όμως τα προβλήματα δεν την άφησαν να συνεχίσει. Εμείς να φανταστείς σαν παίκτες που είχαμε κάνει κάποια καριέρα, δίναμε λεφτά σε μικρότερους να αγοράζουμε ακόμα και toast και χυμούς πριν τις προπονήσεις που δεν είχε ούτε αυτά η ομάδα να παρέχει. Ήταν η περίοδος που είχε κάνει στο προπονητικό κέντρο κατάληψη η Original αλλά ήξεραν και μου το έλεγαν πως παρόλο που είμαι Παναθηναϊκός, ευχαριστούμε που ήρθες να βοηθήσεις. Τώρα να σε πάω και στο match με τον Πανθρακικό που είναι ζωής ή θανάτου που θέλαμε τη νίκη για τη σωτηρία. Σκέφτεσαι πως είσαι η ΑΕΚ και με 35 χιλιάδες μέσα θα τους καταπιείς. Όμως έβλεπα και τα παιδιά και τους ξένους που πραγματικά τα πόδια δεν πήγαιναν. Δεν μπορούσες από την πίεση να κάνεις τα βασικά. Το βάρος ήταν τεράστιο και υπήρχε το (0-0) στο ημίχρονο που ζορίζεσαι περισσότερο. Μετά εκεί γύρω στο 60ο λεπτό ξεκίνησαν να μπαίνουν μέσα και προσπαθήσαμε να τους ηρεμήσουμε γιατί μπορεί να έμπαινε και γκολ στο 90. Μετά εντάξει γίνεται το αυτογκόλ και εκεί τελείωσαν όλα. Ξεκίνησαν να μπαίνουν από παντού μέσα να κυνηγάνε τους πάντες, να κάνουν καταστροφές και εκεί ήρθε το τέλος.

Ποια ήταν η επόμενη μέρα στην ΑΕΚ μετά τη χρονιά; και πως βλέπεις την ΑΕΚ της αναγέννησης;

Ο κόσμος αναρωτήθηκε γιατί δεν έμεινα στην ομάδα. Με γουστάρανε και ήθελαν πολύ να μείνω. Με ρωτούσαν γιατί δεν έμεινα αφού θα μπορούσα να είχα γίνει ηγέτης. Ήταν το timing τότε δυστυχώς. Ο Κύριος Μελισσανίδης ανακοίνωσε αργά περίπου τέλη Ιουλίου πως αναλαμβάνει την ΑΕΚ. Ενώ εγώ ήθελα από τον Ιούνιο να ξέρω τι γίνεται να ξέρω τι θα κάνω. να ξέρω ότι θα είμαι στην ομάδα και θα ξεκινήσω προετοιμασία. Ήρθε μετά ξανά πρόταση από την Τρίπολη και τον Απόλλων Σμύρνης επέλεξα τον Απόλλωνα. Μπορεί τότε αν είχα μείνει να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Έχω κάνει κάποια λάθη, έχω πάρει ρίσκα αλλά οι επιλογές μου ήταν με το συναίσθημα. Ήθελα να βοηθήσω την ΑΕΚ, τον ΟΦΗ και ας έμπαινα και μέσα οικονομικά.

Τώρα με τον κύριο Μελισσανίδη, βλέπεις έχουν αλλάξει όλα. Ξεκίνησε από τα τοπικά τις χαμηλές κατηγορίες, τα πήρε τα πρωταθλήματα και ανέβηκε. Η ΑΕΚ φτιάχνει σιγά σιγά το γήπεδο της και πρωταγωνιστεί είναι η μέρα με τη νύχτα.

Κεφάλαιο τραυματισμοί. Ο κόσμος λέει "έλα μωρέ σιγά τώρα, τόσα εκατομμύρια παίρνει". Γιατί δεν καταλαβαίνει ο κόσμος πόσο ψυχοφθόρο είναι για τον αθλητή; Πόσο δύσκολο για τον αθλητή που δεν ξέρει αν θα επανέλθει ξανά;

Στον τραυματισμό παίζει ρόλο το ψυχολογικό κομμάτι. Ψυχολογικά αν τους ρωτήσεις πολλές στιγμές θα σου πούνε πως νιώθουν εξήντα χρονών. Όλα τα άγχη σου σε γερνάνε νωρίτερα. Μπορεί να παίρνουμε κάποια λεφτά αλλά έχουμε αφήσει πράγματα πίσω. Δεν είναι ένα ματς την Κυριακή και όλα καλά. Μια φορά ο Αλεξόπουλος μου είχε πει όταν ήμουν στον Παναθηναϊκό πως δεν μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι 20 χρονών παιδί όταν έκανε εγχείρηση στους κοιλιακούς. Και ποια λεφτά τώρα και τι να τα κάνεις τα 100 και τα 200 χιλιάρικα. Αν δεν τα κάνεις κάτι θα τελειώσουν και θα είναι σα να μην έκανες τίποτα. Δεν μιλάμε για εκατομμύρια, αλλά για τον μέσο όρο του Έλληνα ποδοσφαιριστή. Είναι πολύ δύσκολο το κομμάτι αυτό. Φεύγεις παίρνει άλλος τη θέση σου και τελειώνεις εκεί ή αλλάζει η καριέρα σου επίπεδο αμέσως. Γι'αυτό είναι πολύ σημαντικοί οι ψυχολόγοι στο ποδόσφαιρο και οι ομάδες να στηρίζουν τους τραυματίες.