Τα παιδιά μεγαλώνουν κάνοντας όνειρα, που άλλοτε υλοποιούνται και άλλοτε όχι. Η Χρύσα Ομάρ είναι πανελληνιονίκης 16 χρονών και είναι γεννημένη στις 17 Μαϊου στη Θεσσαλονίκη. Το επίθετο το πήρε από τον μπαμπά της, ο οποίος κατάγεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και ήρθε 20 χρονών στην Ελλάδα. Με καταγωγή από την Αραβία η Χρύσα θα μπορούσε να γίνει τραγουδίστρια ή χορεύτρια ίσως, αλλά ο ενάμισης χρόνος μπαλέτο δεν συνεχίστηκε, γιατί την κέρδισε το taekwon-do itf. Επίσης θα μπορούσε να αγωνιστεί με την σημαία των Η.Α.Ε. αλλά όπως απάντησε και η ίδια "η Ελλάδα είναι μια". Έχει κατακτήσει χρυσό σε Πανευρωπαϊκό αλλά και υψηλές θέσεις στο Παγκόσμιο. Θέλει να σπουδάσει στην Φαρμακευτική ή στις Στρατιωτικές σχολές αλλά θα ήθελε να είναι και δασκάλα taekwon-do γιατί αγαπάει τα παιδιά. Στο σχολείο, δέχθηκε bullying λόγω καταγωγής αλλά κυρίως λόγω κιλών. Μέχρι να φτάσει στο σήμερα και κάτω από 58 κιλά, η Χρύσα ζύγιζε 77. Αυτό που την βοήθησε στο να διαχειριστεί το bullying ήταν ο αθλητισμός και το taekwon-do που την έκαναν κυρίαρχη του εαυτού της με πειθαρχία και αυτοπεποίθηση σε αυτό βοήθησε ο δάσκαλος της Χρήστος Ευθυμίου.
Πως έχασες 20 κιλά; Προπόνηση και διατροφή πηγαίνουν μαζί, τί έχει το δικό σου πρόγραμμα;
Τα έχασα αργά-αργά γιατί το απότομο κάνει κακό στην υγεία. Σε αυτό με βοήθησαν οι γονείς μου με τα ξεχωριστά φαγητά που ετοίμαζαν για μένα, όπως τα ήθελα εγώ. Είναι και δύσκολο από ψυχολογικής πλευράς, γιατί βλέπεις στο σχολείο και έξω όλους τους φίλους σου να τρώνε ό,τι θέλουν. Αλλά όταν έχεις ένα στόχο θέλει να κάνεις θυσίες, και δουλεύεις για να τον πετύχεις. Μέσα από όλο αυτό πάντως απέκτησα αυτοσυγκράτηση και δυναμικότητα στο χαρακτήρα μου. Το πρωινό είναι ο βασιλιάς των γευμάτων. Χρειάζεσαι γάλα, πρωτεΐνη και κάτι μικρό σε υδατάνθρακα. Στο σχολείο και πριν την προπόνηση πρέπει να έχεις κάτι που θα έχει λίγες θερμίδες. Το μεσημέρι πλήρες γεύμα σε νερό, σαλάτα και κρέας και το βράδυ την ποσότητα στο μισό. Εννοείτε όχι υδατάνθρακα. Η προπόνηση είναι δύο φορές τη μέρα, μετά το σχολείο και άλλη μια πιο αργά.
Πως θα ήταν η Ελλάδα αν είχε ως πρώτο άθλημα το taekwon-do και όχι το ποδόσφαιρο;
Αυτός θα ήταν ο κόσμος μου πιστεύω. Είναι πολύ κρίμα που το άθλημα μας δεν βρίσκεται στους Ολυμπιακούς αγώνες. Επίσης θεωρώ ριγμένο το άθλημα μας διότι δεν μπορείς να παίξεις στοίχημα. Το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ και άλλα, προωθούνται τόσο πολύ λόγω του στοιχήματος. Το δικό μας άθλημα έχει πολύ θέαμα αλλά δεν προωθείτε όπως πρέπει. Θετικό πάντως είναι πως διαδίδεται στην Ελλάδα.
Ποιο είναι το επίπεδο στην Ελλάδα και στο γυναικείο taekwon-do;
Έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που το άθλημα μέσα σε λίγα χρόνια γίνεται ολοένα και καλύτερο. Γυρίσαμε πριν λίγες μέρες από την Ιταλία έχοντας κατακτήσει την 2η θέση στο Πανευρωπαϊκό. Αφήσαμε πίσω παραδοσιακές δυνάμεις και κατακτήσαμε 98 μετάλλια και μείναμε πίσω μόνο από τη Ρωσία. Αυτό δείχνει πως το επίπεδο έχει ανέβει συνολικά στη χώρα. Αυτό οφείλεται στο οτι γίνεται πολύ καλή δουλειά από την ομοσπονδία. Επίσης θετικό είναι ότι όλο και περισσότερα παιδάκια έρχονται κοντά στο άθλημα. Όσο για το επίπεδο στις γυναίκες, είναι υψηλό και ειδικά όταν αγωνιζόμαστε σε διεθνής διοργανώσεις, βλέπεις και τον ανταγωνισμό. Έχουμε πολύ καλό επίπεδο στη γυναικεία ομάδα, είμαστε πολύ καλά δουλεμένες. Φέτος περάσαμε άνετα την Ουκρανία, αλλά του χρόνου ίσως να ξεπεράσουμε και τους Ρώσους.
Εφόσον έρθει να σε στηρίξει ένας χορηγός, τί βάρος φεύγει από σένα και την οικογένεια σου;
Χορηγό προς το παρών έχω τους γονείς σου. Από την ομοσπονδία γίνεται μεγάλη προσπάθεια να καλύψει μέρος των εξόδων, διότι έχουμε πολύ μεγάλη αποστολή. Αν ερχόταν ένας χορηγός θα έφευγε ένα μεγάλο βάρος από την οικογένεια μου, η οποία στερείται πολλά για να με στέλνει στο εξωτερικό για αγώνες όπως για παράδειγμα 1.000 ευρώ τη φορά που είναι πάρα πολλά στις εποχές μας. Από ένα σημείο και μετά νιώθω και εγώ τύψεις. Στη Ρωσία για παράδειγμα όποιος φέρνει διάκριση του δίνει το κράτος επιδότηση και φυσικά μοριοδότηση.
Θέλουν να σας κόψουν αυτή τη μοριοδότηση και να σας αφήσουν ξεκρέμαστους. Τι στερείσαι εσύ κάνοντας πρωταθλητισμό και διάβασμα και αν θεωρείς άδικη αυτήν την σκέψη;
Εγώ είμαι από τις μαθήτριες που διαβάζω και κάνω και πρωταθλητισμό. Είμαι σε ιδιωτικό σχολείο με μαθητική υποτροφία από το Γυμνάσιο ως αριστούχα. Είναι διαφορετικό το να παίρνεις μια βοήθεια να μπεις στο Πανεπιστήμιο και διαφορετικό το να πάρεις πτυχίο. Ουσιαστικά, το αν θα τελειώσεις ή όχι την σχολή είναι στο χέρι σου. Ενδεχομένως το δικό μας πρόγραμμα να είναι πιο φορτωμένο, γιατί πρέπει να έχεις το σώμα σου και σε καλή φόρμα και ξεκούραστο. Ο ύπνος και η ξεκούραση παίζουν σημαντικό ρόλο και δεν υπάρχει πάντα χρόνος γι'αυτά. Επίσης δεν έχω χρόνο για φροντιστήριο οπότε ότι καταφέρω το κάνω μόνη μου. Στην ουσία εμείς προσπαθούμε να φέρουμε διακρίσεις για την Ελλάδα και εκείνη δεν μας δίνει πίσω ούτε καν αυτό.
Ανοίγοντας φτερά, ποιο είναι το μεγαλύτερο σου όνειρο;
Θέλω να καταφέρω να σηκώσω την Ελληνική σημαία στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Είναι κάτι που το σκέφτομαι από μικρή ηλικία και είναι το όνειρο μου και θα έκανα ακόμα περισσότερα για να το πετύχω. Βέβαια εφόσον μπει το άθλημα μας κάποια στιγμή στους Ολυμπιακούς αγώνες, θα είναι ακόμα πιο μεγάλο όνειρο και θα ήμουν δυο φορές πιο τρελαμένη απ'ότι είμαι τώρα. Έκανα προπονήσεις Χριστούγεννα,Πάσχα και γενικώς πάντα για να κάνω χαρούμενους τους γονείς μου και το δάσκαλο μου. "Οπότε ΠΑΜΕ για Παγκόσμιο..."
Ποιες είναι οι σημαντικές διακρίσεις σου μέχρι τώρα και τί στόχοι υπάρχουν για το εγγύς μέλλον;
Έχω κατακτήσει το χρυσό στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κορασίδων το 2014 και των νεανίδων το 2017 και το 2018. Στο Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Εσθονίας στο Ταλίν, κατέκτησα την πρώτη θέση αλλά και την τρίτη θέση στο ομαδικό στις μάχες. Επίσης κατέκτησα την πρώτη και 2η θέση στο Bulgarian open το 2016. Ένα χρυσό μετάλλιο στο κύπελλο ΑΟΤΕ και στην πρώτη μου συμμετοχή στο kickboxing κέρδισα το χρυσό στο πανελλήνιο πρωτάθλημα. Επίσης έχω κατακτήσει και δυο φορές την 5η θέση, τη μια στο Πανευρωπαϊκό στο Λίβερπουλ το 2017 στην πρώτη μου συμμετοχή με την Εθνική, αλλά και στο Παγκόσμιο της Λευκορωσίας το 2018. Τώρα στο Ρίμινι της Ιταλίας δυστυχώς δεν μπήκα στα μετάλλια κατέκτησα την 4η θέση.
Φωτογράφος: Κωνσταντίνος Κουτλιάνης